ontregeld

Een puppy in je leven kan behoorlijk ontregelend zijn. 15 jaar geleden wilden mijn toenmalige vriend en ik een hondje. Door een verandering in zijn werk, konden we het zo regelen dat er altijd iemand voor de pup thuis was. De dagen dat we geen opvang hadden, vulden we in met een heel leger aan werkloze of aspirerende architecten, kunstenaars of ex studenten. Onbevangen gingen we naar een nestje kijken en uiteraard kwamen we met een pup terug. Vanuit Limburg, we hadden geen naam, geen hondenspullen niks. Dus rechtstreeks door naar de dierenwinkel om de nodige spullen in te slaan. Nu heb ik heel lang nagedacht voordat ik besloot om weer een pup te nemen. Goed  georiënteerd op de voor- en nadelen van verschillende rassen, fokkers en naar de indeling van mijn leven gekeken. Met een oude hond kan je, na een leven samen, lezen en schrijven, alleen thuis zijn etc. Met een pup begin je opnieuw. Past dat nog mijn leven nu er b.v. ook zorg voor ouders bijkomt kijken?  De kinderen waren heel enthousiast en vroegen mijn geregeld naar mijn thought process. Door hun en doordat ik via een goede vriendin een fantastische fokker ontmoette, besloten een Labrador Retriever teefje te nemen. Mijn eerste hond was een werkhond, 14,5 jaar niet van mijn zijde geweken, maar een handvol en geen makkelijke hond voor de slechte verstaander. Nu mijn leven er anders uit ziet, ik vaak een beroep moet doen op mijn naasten, is een wat 'gemakkelijkere hond' beter. Zes dagen geleden zijn we onze pup gaan halen. Het boek welkom puppy van Joke Monteny is sindsdien mijn bijbel. Het gaat niet over training, maar over veiligheid en waken over de emotionele stabiliteit en veiligheid van je pup.  Ik heb het boek tijdens de nachtelijke uurtjes die een puppy wacht soms doormaakt in 1 keer uitgelezen. 15 jaar later begrijp ik pas waarom onze 1e puppy, altijd maar aan het piepen was. Ze voelde zich niet veilig, terwijl wij probeerden haar een goede benchtraining te geven. Ook begrijp ik nu waarom zoveel (jonge)honden opspringen, waarom veel honden reactief worden naarmate ze ouder worden. Als je wilt weten hoe honden de wereld zien, wat je kan doen om je pup te begeleiden in de eerste weken, maanden van zijn leven, dan is dit boek een must read, zowel voor de (aankomende)puppy-eigenaar als voor ervaren hondenprofessionals. Als je bereid bent om je open te stellen voor haar visie, dan gaat er een grotere hondenwereld voor je open, ook als je hond geen pup meer is. Onze pup is nog geen week bij ons. Ik verbaas me over hoeveel stress ik ervaar van dit schepseltje, niet zozeer door de pup, als wel doordat mijn leven ontregeld is.  De enige manier om de stress te verlagen is door op te schrijven wat ik voel en wat de mooie- en goede dingen zijn die de pup brengt. Want het zijn mijn emoties, twijfels en angsten die maken dat ik haar niet vrij en vrolijk kan bejegenen. Ik ben bang om te falen, bang dat het niet lukt, bang dat ze niet rustig is, bang dat ze gaat piepen, bang dat ze te belastend is voor ons huishouden en relatie. Dat komt door mij niet door haar. Zij doet het geweldig, plast en poept netjes buiten, leert heel snel, vermaakt zich zelf in de bench, slaapt uren achtereen en ze kwam net haar eerste prooitje bij mij brengen. Ik had de deur van de ren niet goed op slot gedaan. Ze kwam met haar roze speeltje bij mij buurten, lief en kwispelend. Wat een heerlijk hondje. Ze verdient niet alleen mijn aandacht, zorg en begeleiding, maar vooral mijn blijde emoties. Lieve Joy ik ben heel dankbaar dat je er bent.